Sayfalar

17 Şubat 2010 Çarşamba

Hayatıma Şiir...


HAYATIMA ŞİİR


Hayat rüzgarına kaptırmışım kendimi
İstediği yere savuruyor beni
Kendimden bir şeyler serpiştiriyorum geçtiğim yerlere
Sırf insanlar halimden mutlu olduğumu düşünsün diye

Hayat nehrine bırakmışım kendimi
Akıp giden hayatlar seyrediyorum
Her geçtiğim yere bir parçamı bırakıyorum
Ben benden gitmiş zaten ben de kalmak istemiyorum

Hayat tiyatrosunda hayatın kendisi oyun
Köşede rol düşmesini bekliyorum
Roller dağıtılmış,oyun başlamış çoktan
Bense oyunu seyrediyorum uzaktan

Hayat yarışmasında jüriyim ben
Hayatları eleştiriyorum önüme gelen
Aslında katılmaya can atıyorum diğer hayatlar gibi
Ama bırakamam bu görev dediğim usandırıcı işi

Hayat saklambacında en zor yere saklanmışım
Kimsenin beni bulmasına izin vermiyorum
Herkes bulunmuş yeni bir oyuna başlamış çoktan
Bense ilk oyunda kalmış bekliyorum yılmadan

Hayat otobüsünde yolcuyum ben
Nerede ineceğine bir türlü karar veremeyen
Her hayatı görmüşüm insanlar inerken
Bir benim, bir önceki durakta inmesi gerekip cesaret edemeyen

Hayat yolunu takip ediyorum ben
Gidecek yerim yok,yürüyorum bilmeden
Sığınacak bir yer bulma ümidim var hala
Her ne kadar aç,susuz,umutsuz olsam da.


şiir : gulnagme
ses : Nebahat ERKAN






12 Şubat 2010 Cuma

SUSACAĞIM


SUSACAĞIM
Sabah günaydın diyorken;
Yırtarken gecenin zifiri karanlığını güneş.
Sustum ezanlar okunurken.
Sustum…
Katlettim içimdeki sevgini
Sen yatağında uyurken;
Yaktım resmini
Parçaladım hayallerini.
Sustum…
Unuttum seni.
Bir de lanet ettim kendime!
Şimdi bir zalimin ellerinde
Senden geriye kalanın külleri var!
Şimdi bir kadının ellerinde
Adını dahi yazamayan
Bir kalem var!




6 Şubat 2010 Cumartesi

Yalnız Değilim...



Rüzgâr olmak istedim,
Dalgalandırmak saçlarını dilediğimce;
Olmadı.
İzin vermedi güneş…


Yağmur olmak istedim,
Damlalarımı, gözyaşlarımı akıtmak yüzüne;
Olmadı.
Tutunamadılar bile yüzünde birkaç saniye…


Güneş olayım dedim,
Kavurayım, yakayım yüreğini;
Olmadı.
İzin vermedi bulutlar…


Ay ışığı olayım dedim,
Sana benzeyen yakamozlar yaratayım istedim.
Şekilli şekilsiz yüzlerce…
Olmadı.
İzin vermedi karanlık…


Hiçbir şey olmak istemedim,
Olmayanları yaşamak için.
Bu kez yalnız bırakmadı;
Ne rüzgâr, ne yağmur, ne güneş, ne de ay!
Yalnızlığı doya doya yaşayayım diye…