Sayfalar

6 Şubat 2010 Cumartesi

Yalnız Değilim...



Rüzgâr olmak istedim,
Dalgalandırmak saçlarını dilediğimce;
Olmadı.
İzin vermedi güneş…


Yağmur olmak istedim,
Damlalarımı, gözyaşlarımı akıtmak yüzüne;
Olmadı.
Tutunamadılar bile yüzünde birkaç saniye…


Güneş olayım dedim,
Kavurayım, yakayım yüreğini;
Olmadı.
İzin vermedi bulutlar…


Ay ışığı olayım dedim,
Sana benzeyen yakamozlar yaratayım istedim.
Şekilli şekilsiz yüzlerce…
Olmadı.
İzin vermedi karanlık…


Hiçbir şey olmak istemedim,
Olmayanları yaşamak için.
Bu kez yalnız bırakmadı;
Ne rüzgâr, ne yağmur, ne güneş, ne de ay!
Yalnızlığı doya doya yaşayayım diye…

4 yorum:

  1. Hoşgeldin sevgili Gülnağme...
    Rüzgar, yağmur, güneş ve ay ve yakamoz olmayaydı yazılabilir miydi en güzel şiirler!
    Yalnızız ama yalnız değiliz!!

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  2. Blogcudan sonra sizi buralarda da görmek güzelmiş gerçekten(blogcudaydınız değil mi, yanlış mı hatırlıyorum)
    hoşgeldiniz...

    YanıtlaSil
  3. Sevgili arkadaşım, seni burada aramızda görmek çok güzel. Hoş geldin, iyi ki geldin.
    Yeniden o eşsiz şiirlerini yazılarını okuyacak olmam beni mutlu etti.
    Sevgilerimle...

    YanıtlaSil
  4. Merhabalar efendim. Ruhunuzda esen deli fırtınaların oluşturduğu imgeler ve üzeri eğretilemelerle bezeli duygu yüklü bu güzel manzumeyi yüreğinden coşturan ve kaleminden dizelere döktüren şairi kutlarım.

    Yüce mevla'nın biz kullarının hizmetine bahşettiği bu eşsiz güzel varlıkların yerine geçme isteğiniz de bir harikaydı.

    Dizelerinizi okurken, kendimi ben de rüzgarın, güneşin, yağmurun ve ay'ın yerine koydum ve düşündüm. Ben de birşeyler yapamayacağımı anladım.

    Ve çaresizliğimiz bizleri yalnızlıklarımıza döndürdü!..

    Yüce Allah, hiçbir kulunu yalnızlıklarına döndermesin.

    Bu güzel şiiri bizimle paylaşan emeğe ve yüreğe saygı ve selamlarımı iletirim.

    YanıtlaSil